Help, ze luisteren niet! (3/3)

Je hebt je verhaal goed voorbereid. Je hebt goed nagedacht op welke plekken er ruimte is voor interactie. De sfeer is gezellig en rustig. De kinderen hangen aan je lippen en dan gaat het ineens toch nog mis! Het overkomt zelfs ervaren vertellers (of leerkrachten) wel eens. De kunst is om je hoofd koel te houden en de kinderen terug te leiden naar het verhaal.

Vertellen is soms een kwestie van balanceren

'En hij ging op pad...'
Vorig jaar vertelde ik in een kleutergroep het verhaal van Hansje Appelpit. Ik was al vaker in deze klas geweest en de kinderen waren benieuwd naar het nieuwe verhaal. Ze luisterden aandachtig. Ik had gemerkt dat dit een onrustige en beweeglijke groep was en had daarom met behulp van een versje veel interactie ingebouwd. Ik stond op het punt om versje en bijbehorende beweging in te zetten, sprak de woorden: "En hij ging op pad," en... de eerste kinderen stonden op en begonnen te lopen. Ze werden weldra gevolgd door de rest van de klas.

Lach erom
Ik keek de leerkracht aan. Zij was net zo verbaasd als ik. Hoe was dit zo ineens gebeurd? Achteraf gezien, denk ik dat ik net iets te lang aarzelde voor ik mijn versje inzette, waardoor de kinderen zich aangemoedigd voelden. We moesten er allebei hartelijk om lachen. De kinderen waren net als Hans 'op pad' gegaan. Logisch eigenlijk. Het lopen ging allengs over in rennen in de kring. Hoe nu verder?

Blijf in het verhaal

In zo’n situatie is het de kunst om in je verhaal te blijven. Laat de kinderen even uitrazen, speel met ze mee en denk ondertussen na over het vervolg. In mijn verhaal moest Hans na een poosje uitrusten. Ik beeldde dit overdreven uit en ging zitten. De meeste kinderen gingen daarop vanzelf ook terug naar hun plek. De twee of drie die bleven lopen werden door de leerkracht naar hun stoel gewezen.

Laat het los 

Houd dus niet krampachtig vast aan wat je wilde doen, maar 'go with the flow'. Op het moment dat jij gaat corrigeren, stap je uit je rol als verteller en ben je ordehandhaver. Je stapt dan ook uit de wereld die je zojuist als verteller hebt geschapen. Dat wil je zo lang mogelijk voorkomen, want daarna zal het extra moeite kosten om iedereen weer terug te brengen naar die imaginaire wereld.

Balanceren
Tegelijkertijd wil je natuurlijk voorkomen dat het uit de hand loopt. Hoe lang blijf je vasthouden aan je verhaal? Wanneer stap je eruit en grijp je in? Zeker als je alleen voor de groep staat, is dat een kwestie van lef en balanceren: gewoon blijven staan en concentreren. Als een razende denk je over een oplossing terwijl je de groep probeert aan te voelen. En net als bij die surfer uit de foto hierboven, geeft het een enorme kick als het je dan lukt om overeind te blijven!

Meer lezen? 
Dit is het derde artikel in een reeks van drie (lees hier deel 1 en hier deel 2.) Wil je meer weten over het vertellen aan kleuters en hoe je ze betrokken houdt bij je verhaal? Momenteel werk ik aan een boek over dit onderwerp, gericht op leerkrachten en pedagogisch medewerkers die werken met kinderen van ca. 3 tot 8 jaar. Als je me volgt op Facebook, zie je vanzelf een update wanneer ik nieuwe artikelen publiceer en ook wanneer het boek verkrijgbaar is.