donderdag 10 december 2015

Tip: Geen stille nacht - een verhaal om mee te doen

Een paar weken geleden pakte ik mijn oude vak weer op, naast mijn vertelwerkzaamheden. Ik werk nu ook als invalleerkracht en heb tijdelijk drie dagen per week mijn 'eigen' kleutergroep. Volgende week is er een kerstviering voor de hele school en daarin staat het prentenboek 'Geen stille nacht' van Nicholas Allan centraal. Ik kende het boek nog niet, maar had het wel al vaker horen noemen door collega-vertellers. Ik snap nu waarom!


Geen stille nacht
In het boek volgen we een herbergier in Bethlehem tijdens kerstnacht. Hij wordt telkens uit zijn slaap gehaald: door Jozef en Maria (twee keer), door een stralend licht, door herders en door drie koningen. Iedere keer dat hij wakker wordt is hij kwader en elke keer zien we hoe hij stampvoetend de trap opgaat en in bed kruipt, nadat hij de deur weer dicht heeft gedaan - telkens in dezelfde bewoordingen:

Hij deed de deur dicht,
klom de trap op,
kroop in bed
en viel in slaap.

Herhaling is heerlijk
Die herhaling van het opstaan en weer naar bed gaan maakt het verhaal zo heerlijk. De meeste vertellers houden van herhalingen in een verhaal: herhaling werd van oudsher gebruikt om een verhaal gemakkelijk te kunnen onthouden. Het geeft houvast. Om die reden houden ook de meeste luisteraars van herhaling en jonge kinderen in het bijzonder.
Geen stille nacht is door de herhalingen een perfect verhaal om te vertellen. Maar ook het prentenboek mag er zijn: de eenvoudige cartooneske tekeningen maken het verhaal extra grappig.

Geen stille klas
De herhalingen in het verhaal zijn niet alleen leuk, maar bieden ook mogelijkheden voor interactie met de kinderen. Kinderen houden namelijk van meedoen en bewegen. En voor de klas waar ik inval geldt dat in het kwadraat: langer dan een minuut stilzitten op een stoel is er niet bij. Toen ik het boek las, zag ik bij de hierboven geciteerde zinnen gelijk de bijpassende bewegingen voor me: perfect voor mijn niet zo stille klas!

Doe maar mee!
Ik las het verhaal voor en als er in het verhaal op de deur geklopt werd, klopte ik op mijn stoel. Dat deden de kinderen gelijk na (ik had niet anders verwacht).
Zodra de herbergier de eerste keer de trap opliep, deed ik onderstaande bewegingen voor en nodigde ik de kinderen uit om mee te doen - precies zoals ik het deed en dus niet langer (want ja, dat proberen ze natuurlijk wel!) Het werkte perfect.

Hij deed de deur dicht - handen met een zwaai naar voren en klap!
klom de trap op - vier keer stampen op de grond
kroop in bed -  met beide handen een deken optrekken tot de kin
en viel in slaap - handen op elkaar en als kussen onder je oor

Maar dan...
Aan het eind van het verhaal zit een kleine verrassing als in vergelijkbare zinnen wordt beschreven hoe de herbergier naar beneden gaat, in plaats van naar boven. Daarmee wordt de ommekeer in het verhaal aangekondigd: als de herbergier bij het kerstkind komt, is zijn humeur op slag verbeterd.
Dus zoek je nog een leuk kerstverhaal voor een niet zo stille klas? Probeer dan Geen stille nacht eens op deze manier voor te lezen of te vertellen.

TIP: Kijk voor meer kerstverhalen voor (jonge) kinderen ook eens op mijn website of in mijn laatste Vertelidee nieuwsbrief.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten